Mats og Magne bor i Blekenberg 53. I 2. etasje. Dette er vårt liv.

Brødrene Løvehjerte

tirsdag, april 18, 2006

Historien om korleis Blekenberg blei ei gryte mindre

Eg låste meg ute i dag. Og berre for å gjera det heile litt meir spanande lot eg kokeplato stå på fullt. Det må være ein ganske ondsinna og sadistisk dør som berre låser seg når eg ikkje har nøkkel(smekklåsen plar nemlig ikkje fungere på fyrste forsøk) og som heller ikkje opnar seg når eg ikkje har nøkkel(detta e dårleg norsk, men eg e altså litt høgspent, i den grad eit menneskje kan være nettopp da). Ikkje sei dette til husverten, men eg prøvde også å sparke inn døra noko som er mykje lettare på film. Etter at panikken avtok gjekk eg ned til ho som var tidlegare kjent som Tonje og eg gjekk ikkje derifrå før eg hadde ringt til opplysningen to gonger( eg lika å være grundig). Medan eg venta på låsesmeden gjekk eg og kjøpte 1 liter melk og angra nesten umiddelbart på at eg ikkje brukte lommepengane på ei avis. Mens eg leste melkekartongen kom Tonje, eg liker åpenbart ikkje å bli forstyrra medan eg betraktar meieriprodukt fordi eg blei voldsomt skremt( berre for å ikkje etterlate noken som helst tvil om at eg er nervøs og distre). Etter eit patetisk forsøk på å retta opp førsteinntrykket lånte eg telefonen igjen og ringte ein tredje gong til låsesmeden. Ikkje lenge etter kom han som skulle bekrefte alle fordommer eg åpenbart hadde overfor låsesmedar. Leiligheten var ikkje i flammar, men eg er iallefall ikkje i tvil om korleis ei glødande kokeplate ser ut. Fem minutter etter kom den andre låsesmeden... Og vær ikkje i tvil, dette kjem sikkert til å kulminera i ein eller annan tvangslidelse

2 Comments:

trur ikkje boka om "den gangen eg låste meg ute" hadde vore ein success
what would jesus do? sie eg magne

Add a comment